* * *

შამამგლისფერდა უგვანოდ,
ხასიათ წამიხდებისა,
საწურთოს როგორ ვუგანო,
გაზრდილმა აემ მთებისამ...
ჩემ სავალ, თავად გავჰკაფავ,
ცხომ რა იც, რა მინდებისა,
არა რას მარგებს დამალვა,
ბევრ კიოთ დაშავდებისა...
არა ვვარგივარ უკალმოდ,
თავზე ცა დამექცევისა,
საწუთროს როგორ ვუგანო,
გაზრდილმა აემ მთებისამ...

14.06.2012

როცა...

როცა მკლავებს მოგხვევს ქარი,

იცი?

მას ჩემს ალერსს ვატან,

როცა სურვილი მკლავს მძლავრი,

სხვაგვარ ვერ ავიხდენ ნატვრას...

როცა,

მთებში  ვკარგავ მზერას,

ვებაასები  ნისლებს,

ქარის გულისთქმით  გზვერავ,

მერე მის მონაჭორს ვისმენ...

როცა...

იჭვები მკლავს მძლავრი,

როცა...

უნებართვოდ გდარდობ,

ალბათ იმ ერთადერთს გადრი,

ყველა გარიჟრაჟს და   მნათობს…

როცა მკლავს შემომხვევს ქარი,

იცი? რა არ ხდება მაშინ...

მაშინ უშენობით დაღლილ

გულში, შენს ნაკვალევს წაშლის...

ადამიანმა

თვალების უკან ჩავილაგე ცრემლის სურები,

სიმშვიდის ფერი ავიფარე,  უგრძნობ  ნიღაბად,

რამ შეგაშფოთათ, დღეს სიკეთის  გავხდი მსურველი,

და ყველა სურვილს ავუსრულებ თუნდაც  ,,ვიღაცას“.

დაუკითხავად  გადაფურცლავს  დრო  ამ  ნაკვალევს,

ყველა   ნაბიჯი  მე სიკვდილთან დამაახლოვებს,

და გულის მახრა,  ერთადერთი ფიქრი მაწვალებს,

რომ შეიძლება,  სიყვარული აღარ მათრობდეს...

გავკადნიერდი...

შენ, სამყაროვ! .. მეცოტავები...

-გთხოვთ, გამატაროთ  ამ კარს მიღმა...

-სივრცე არ მყოფნის...

შიში ჩამდგარა თვენს თვალებში, მე შორს წავედი...

მაშ, გაიმეტეთ ის მცირედი, ჩემი სამყოფი...

დედა(მიწაზე)  როცა შემქმნეს  ადამიანად,

ციდა სითბოსთვის, თავდახრილი გისრულებთ თხოვნებს,

გული მოწყენით შემოჩენილ ფიქრებს მიმალავს,

რომ შეიძლება, ის მცირედიც  არავის ჰქონდეს...

თვალების უკან ჩავილაგე ცრემლის სურები,

მბორგავი სული ამ სამყაროს სად არ მიადგა,

ღმერთო! ვეცადე, თუმც შეცდომებს მაინც  ვუშვებდი,

ამაზე მეტი ვერ შევძელი ადამიანმა...

08,08,2012