მ ს ა ხ ი ო ბ ი

ფერებს შემოდგომის ვირჩევ,
ვირგებ მსახიობის ნიღაბს,
ცხოვრება მაინც უსვამს ნიჩბებს
დადგმული მასკარადის მიღმა...
ქარებს ავიყოლებ მდევრად,
ერთად ავათავებთ  აღმართს,
მაინც ქალი ვარ და ჰბედავს,
საგზლად ამედევნოს დაღლა...
დრო  დაახრიგინებს რიხით
სიცოცხლეს, იდუმალი  ეტლით,
წამებს ამიწონის მიხლით,
წუთი დასრულდაო მეტყვის...
დროის არ სრულდება სივრცე,
ჩემს როლს გააგრძელებს ვიღაც,
ფერებს შემოდგომის ვირჩევ
ვირგებ მსახიობის ნიღაბს...
                                                           2010

ამოგიჩემე...

ამოგიჩემე...

იქნებ ვცდები,

მაგრამ ღმერთმანი,

გული სცდებოდეს,

მზე ცის თაღზე როგორ გასძლებდა?..

ცრემლს დაადენდა

დედამიწას, შუქი ფერმკრთალი,

კაცობრიობა ვერ გასტანდა,

ალბათ ას წელსაც...