ბოშა

რამდენი წუთი,
უშენობის უკვე დავფურცლე,
ბოშა ქალივით
ხელის გულზე ხაზებს დავცქერი,
სადღაც გზას ვკარგავ,
ლაბირინთებს ვერ გადავურჩი,
ზურგი ამტკივდა,
ნაკვალევზე შერჩა ნამქერი...
სულ ერთი წამი,
ერთადერთი, ჩვენი სიცოცხლის,
ლოდინისაგან
ფერმიხდილი ხელით იძარცვა,
მე ყველა შემხვედრს
ვუნაწილე - გული, სიმორცხვით,
და ახლა დავალ,
უგულოდ და უცხოდ...

                                               ვიღაცა...

მკერდში _ ტკივილებს მიმარხავ 
გული _ სულ ამომიცოხნე, 
სიკვდილო... 
მაინც მიყვარხარ, 
შენით დაფასდა სიცოცხლე..

* * *

მარტო ვარ, მარტო ამ სამყაროში,
ტკივილიც უბრად გამშორდა თითქო,
ლეგა ნისლებსაც გავუწყერ, ახლა
ტიალ ცრემლს  ვერც რა დააშრობს, ვფიქრობ...
ვერ მივეკედლე ზეცას, ვერა და
მიწა ვარჩიე, მიწა გულცივი,
ჩემს ნაფეხურებს არც ვინ ზვერავდა,
ჩამობინდებას რაღად ვუცდიდი ...