დამემგზავრე

Donnerstag, 7. Juli 2011

დარდებო


ისევ მამიხველთ დარდებო,
იცით, კარს ფართოდ გაგიღებთ,
ლექსით  მსურს მოგიალერსოთ,
მერე კი, მთებში წაგიღებთ...
იქავ დაგკარგავთ ნისლებთან,
იქავ წანწალსამც მოიხდენთ,
ჯავრი სულ დაგავიწყდებათ,
ყვავილთა მკერდზე მოილხენთ...
მემრ შამავუსხდეთ საფიხვნოს,
თქვენი სატკივარ მაჰყევით,
მე ჩემსას ვიტყვი, ნიავიც
მაგვხელავს, ამბის წამღები.
მე რად რა  შამამეჩვივნეთ,
შამამჩენიხართ ქადილით,
რაით არ გასჩნდით ვაჟებად,
რომ დამეჩაგრეთ წადილით...
დარდებო! გამჩნევთ,  გულისა
კარს ჩამამიხსნით, ჭრიალით,
თქვენც დაღალულხართ, ბედისა
წაღმა–უკუღმა ტრიალით...
27.04.2011


***/არც_რაა გასაოცები/

დრო გადაითვლის
ზამთარს და ზაფხულს...
შემოდგომის პირს
მზიან ფერებით
მომეხვევიან ფოთლები ყელზე,
მე კი...
შენს სუნთქვას მოვეფერები...
ყელს შებნეულნი,
თრთოლვის ელექსირს
ჩუმად მიქცევენ
ძლიერ მკლავებში,
მოალერსებას
შემომბედავენ,
ვაჟის თვალების
მზერით ალესილს...
და მე კი...
შენში დანაბინდები,
აღარად ვთვლიდი
ვინც შემხვედრია!
თუმცა...
არც_რაა გასაოცები,
მოწონება ხომ
ყველას ხვედრია...