ზამთარს და ზაფხულს...
შემოდგომის პირს
მზიან ფერებით
მომეხვევიან ფოთლები ყელზე,
მე კი...
შენს სუნთქვას მოვეფერები...
ყელს შებნეულნი,
თრთოლვის ელექსირს
ჩუმად მიქცევენ
ძლიერ მკლავებში,
მოალერსებას
შემომბედავენ,
ვაჟის თვალების
მზერით ალესილს...
და მე კი...
შენში დანაბინდები,
აღარად ვთვლიდი
ვინც შემხვედრია!
თუმცა...
არც_რაა გასაოცები,
მოწონება ხომ
ყველას ხვედრია...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen