იცი...
ახლა მთვარე ზეცას დაეკიდა,
სუნთქვა უჭირთ დადუმებულ ბინდში ქუჩებს,
დრო გაჩერდა...
არყოფილი ღამე იდგა...
არყოფილი ღამე იდგა...
და...
შენს ტუჩებს გავურბოდი, ძლიერ ურჩებს...
ვნებით მთვრალმა, შემაწვდინე ციდან _ ცამდე,
სისხლს ვაღვიძებ შენს ძარღვებში,
ვაკრთობ მთვარეს...
ვაკრთობ მთვარეს...
თვალს ვახელ და...
როგორ მინდა, თრთოლვის დამდენს,
მფიცულობდე როგორც წმინდა სალოცავებს...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen