მტკივა

მტკივა უშენობის განცდა,

მხრებზე მარტოობა მათოვს,

ვცდილობ, შევიმჩნიო არც რა,

ფიქრი მხოლოდ უფალს ვანდო.

უკვე ჩამოთოვა თმებზე,

მზერა დაფერილა ერთფრად,

დასასრული არ აქვს  შენს გზებს,

ტკივილს დამიყუჩებს ვერც რა.

ვხვდები, ახლა ვხდები, ტირიფს

სულ რატომ ვხედავდი მტირალს,

ვტირი, მეც მასავით ვტირი,

მტკივა, უშენობა მტკივა....

* * *

დაგივიწყებდი,
დავიწყება რომ შემძლებოდა...
შეგიყვარებდი,
მაგრამ ისე ჩემებურადა
როგორც ზღაპრებში,
პრინცესა რომ  პრინცს მოელოდა
ამოგიჩემე,
ალბათ ესეც უნებურადა...