სხვაგვარად

ახლა დიდი სიხარული  რომ მაკრავს,

ღმერთო ხვალე არ მიქციო არც არად,

დავეფერე შენთვის ქარის მონატანს,

გულო, ისევ  საფიქრალით დამღალავ...

მზის სხივებიც ძველებურად, ჯიუტად,

ჩაჰხვევიან ჩემს ონავარ კულულებს,

მთა – ჭიუხებს მაინც  ღიმილს მივუტან,

საფიქრალით გულს ხომ არ დავიწყლულებ.

ცადაზიდულ ქარაფებზე კეკლუცად

ვეფინები, ენძელების სადარად,

ვერ შევიძელ, რომ უშენოდ  მესუნთქა

გულო!

უნდა მოგერიო სხვაგვარად...