დამემგზავრე

Montag, 1. August 2011

* * *

რამ დაგაღონა?...
-ჩამკითხეს...
სადარო ბადრის მთვარისა,
ცრემლი რად გასვი წამწამზე
ნისლს გავხარ სახე მტკნარითა...
ჩამამაღონა ჩემმა დღემ
უნდოდ დაცინვამ მწარისა,
ორგული წუთისოფლისად
ავდარით შაცვლამ დარისა,
მთა შემიკედლებს კალთის ქვეშ,
აქ მზეც სხვაგვარი არისა, 
ცრემლს მომწმენდს და გამაცინებს,
მტერია ჩემის ჯავრისა...

ჩემთვის და უჩემოდ

მივყვები უშენო ხეივანს,
ბინდი გაიხიზნა თვალებში,
იცოდე ამ წამებს, დღეიდან
მიაგნებ...
წარსულით გალეშილს...

მივყვები, ბოლომდე მივყვები,
გავთელავ ბილიკებს უშენოდ,
უწყალო განსაცდელს მპირდები,
ჭრილობებს ვჩიჩქნი და ვნუგეშობ...


სტრიქონის იარაღს, ავისხავ,
ჯიხვების ხოროებს გავყვები,
ტყაშმაფა მიმიჩნევს თავისად,
ნადირთ მწყემს, უღმერთო,
ქალღმერთი...

ქარს დავემოყვრები, ქარაშოტს,
მომიტანს ჩურჩულით მოძახილს,
ტიალი ფიქრები დაგაშრობს,
გათანგულს, მრავალჯერ მოცადი...

...და მერე კვლდაკვალ, ნაბიჯებს
გადადგავ, ჩემთვის და უჩემოდ,
მზის სხივებს ბილიკად დაგიფენ,
დაგკარგავ ნისლივით,
უჩინოდ...

ცხოვრების უჩემო ხეივანს
ჩაჰხედავ, დაბინდულ თვალებში,
იცოდე ამ წამებს დღეიდან
მიაგნებ...
წარსულით გალეშილს...