* * *

იმ დროს მოხვედი,

როცა უკვე წასვლისა იყო,

სითბო აღარ მაქვს

და სიცივეს შუა გაგიყოფ...

დღეს ეს საწუთრო

ჩემში დასახლდა, როგორც სახადი,

გინდა???

შვილებით გავინაწილოთ

გ ა დ ა ს ა ხ ა დ ი...

2009გერმანია

* * *

      

განდეგილივით სიმარტოვის

შევაღებ კარებს

და ჩემს საყუდელს ჭიუხს, ლეგა

ღრუბელზე გავშლი,

სახლში შევალ და არაფერი

დამრჩება გარეთ...

გარეთ გამოსულს არაფერი

დამრჩება სახლში...

23.12.2010

მაპატიე დედა!

ისე შეგატოვე ხელში გარინდება,

თითქოს ჰაერს შერჩა ჩემი ორეული,

დედი, დღეს წამწამმა თრთოლვა გაგიბედა,

ღაწვი შეგიფაკლა გრძნობა_მორეული...

შემკრთალი სიმშვიდით ცრემლს რომ ეამბორე,

დედა დღეს პირველად შენში გავიცანი,

ოდნავ მაცდური და მუდამ მეამბოხე,

მზერა შემიხვიე საგზლად, ნაღვლიანი...

ვეღარ განუგეშებს ვიცი გაზაფხული –

მე და აპრილმა ცრემლით მოგიყვანეთ,

დღეს ბოლო შეხედვა სიშორეს გპირდება,

ტკივილს ვერ ვაყუჩებ შენში მობინადრეს...

ვხედავ, ბედტიალი, ჟამი უკეთური...

ყოველდღე თითო იმედს გვართმევდა...

გწამდეს, ამ ტკივილებს გავაუფერულებ,

გაზაფხულს დავხატავ, დედა შენს თვალებთან...

არაფერს გპირდება ურჩი გარინდება,

ჰაერი შეგატოვე გრძნობა_მორეული,

დედი, წამწამმა რომ თრთოლვა გაგიბედა,

პატიებას ითხოვს ჩემი ორეული...

2009გერმანია

წამის ფანტაზია...

მე რომ მხატვარი ვყოფილიყავი:

–წვიმის შემდეგ,

მზესთან ერთად 

ცის შვიდფერი

ცის_სარტყელის ფერების ნაცვლად,

სამყაროს მიღმა მომზირალი

შენი თვალების ფიქრებს,

 ზეცად შევფანტავდი!

...და ჩემს მოლბერტზე დარჩებოდა

ფერი ამ მზერის!!!

(2009 გერმანია)

* * *

რა მელექსება ძმაო და

გულ მეწურება ტიალი,

წუთისოფელმა უნდობმა

ჰქმნა, ჯარასავით ტრიალი...

სულ ლექსი როგორ მოგიდის?

_მკითხავ...

_გპასუხობ ვერა რას,

ფურცელ რო ჯავრი არ ვანდო,

შიგნი  გამომხრავს, ვერანა...

16.12.2010