* * *

გეძახი, ჩურჩული  ქარს მიაქვს,
მიაქვს და ცას აკრავს ბინდებად,
მეაც თუ სურვილმა ამრია,
ნისლებო ნუ გაგიკვირდებათ..

           გეძახი...

გეძახი და ეს ხმა ქარს მიაქვს,

ქარს მიაქვს,

                        აწყვეტილ

                                            ხარხარით,

რა უნდო,

                     წყეული ჟამია,

ბედკრული ჩემივ ხმა ჩამძახის...

ნისლს იცვამს მთა, ფიქრიანია,

ჭიუხიც აღარა მჩქამდება,

უდროოდ  რად მიიჩქარიან,

დღეები შორს გარდაცვალებად...

სამყაროს მგლისფერი მუნდირი

მოუსხამს, ცის სუფრას თამადობს,

მწარეა ეს ყოფა  დუხჭირი,

ფიქრთა სარეცელზე ვავადობ...

გეძახი,  და ეს ხმა ქარს მიაქვს,

ქარს მიაქვს,

                         ჩვეული

                                              ხარხარით...

ეს ჟამნიც თავის გზით წავლიან,

ჩემივ ხმა  ჩურჩულით  ჩამძახის...

28.12.2010