ღაწვზე ქარგავენ ცრემლს ფანტელები,
სულზე მადნება ღამე ფიქრებად,
ვიცი, სულ
მალე ჩამოვბერდები,
ჩემი
ცხოვრებაც ჩამოიქნება...
სამყაროს
ადევს ფერი სიმშვიდის,
ვერ
ამათრთოლებს შემოღამება,
განა განვლილ
გზას მივტირი? ..
– არა!
გზა, გასავლელი
მეცოტავება...
10.01.2012
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen