ძაღლუმადურად წანწალი,
რამდენ მარცვალი დავთესე,
ვერსად მავხელე სამკალი...
ზეცას ღრუბელი ვთხოვე და
არ შამიხვია საგზალი,
მარტუა ცრემლი ჩამასწყდა,
საწუთროვ!...
როგორ შამჯავრდი...
მიწავ!
შენ მაინც მიმიღე,
ჩემი სასრული ეგ არი,
კარ თუ შამავხსენ ნუ შიშობ
არ შამამყვების მდევარი...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen