ვშიშობ ვერა ვსთქვა სათქმელი

         ,,ვერ მიზამს წუთისოფელი,
ფეხებზე დამიკიდოსა"

ტარიელ ხარხელაური

მაბრუნებს წუთისოფელი
ვინძლო ცეცხლ წამიკიდოსა,
ვშიშობ ვერა ვსთქვა სათქმელი
სიკვდილმა ტვირთ ამკიდოსა.
ქარმა დასძენძოს ღრუბელნი
დღე ღამემ დააბინდოსა,
მზე მიეჯაროს ჭიუხებს
სხივები ვეღარ ზიდოსა.
მშობელი დარდმა დამიშროს
საწუთრომ არ დამინდოსა,
გულისსწორს თვალნ ვერ შავყარო
გულს ლოდი დამეფინოსა,
ატირდნენ კლდენიც ცრემლები
ჩანჩქერად დაედინოსა,
მთის კალთა ლოგინს მიშლიდეს,
რომ მშვიდად დამეძინოსა,
მის მკერდზე ლაღად გაზრდილსა
არ მიზამს ცხოთ დამითმოსა,
როგორ დამნანდეს სიცოცხლე
დიამც გზა მოკლე იყოსა,
კვალს დავსტოვ სააქაოსა
ვით გველი თავის ლიბოსა...